ጉጉት-የማምረት ዘዴ እና የዘይቱ አጭር ታሪክ

ጉጉት-የማምረት ዘዴ እና የዘይቱ አጭር ታሪክ
ጉጉት-የማምረት ዘዴ እና የዘይቱ አጭር ታሪክ
Anonim

ሁላችንም ወይም አብዛኞቻችን እንደምናውቀው ቅቤ ትኩስ ወይንም እርሾ ካለው ክሬም ወይም በቀጥታ ከወተት የተሠራ የወተት ምርት ነው ፡፡

ቅቤ አብዛኛውን ጊዜ ለማሰራጨት ወይም ምግብ ለማብሰል እንደ ስብ ያገለግላል - ለመጋገር ፣ ለሾርባ ለማዘጋጀት ወይም ለመጥበስ ፡፡ በብዙ አፕሊኬሽኖቹ ምክንያት ዘይቱ በየቀኑ በብዙ የዓለም ክፍሎች ይመገባል ፡፡ እሱ በአብዛኛው በውሃ እና በወተት ፕሮቲኖች የተዋቀረ በትንሽ ጠብታዎች የተከበበ የወተት ስብን ይይዛል ፡፡ የላም ቅቤ ብዙውን ጊዜ በመደብሩ ውስጥ ሊገኝ ይችላል ፣ ይህ ግን እንደ በግ ፣ ፍየል ፣ ያክ ወይም ጎሽ ካሉ ሌሎች አጥቢዎች ወተት እንዲሠራ አያግደውም ፡፡

በጣም ብዙ ጊዜ ዘይቱ እንደ ጨው ፣ ጭስ ፣ ቀለሞችን ባሉ የተለያዩ ተጨማሪዎች ይሸጣል። ዘይቱ በሚቀልጥበት ጊዜ በውስጡ ያለው ውሃ ይለያል እና ወደ ሙሉ በሙሉ ወይንም ሙሉ ስብን ወደ ሚያካትት የተጣራ ዘይት ይለወጣል ፡፡ “ዘይት” የሚለው ቃል እንዲሁ እንደ ኦቾሎኒ ዘይት ፣ የኮኮናት ዘይት ፣ የዎልጥ ዘይት ፣ የሱፍ አበባ ዘይት እና ሌሎች በመሳሰሉ የእፅዋት መነሻ ምርቶች ስም ነው ፡፡

እንደምናውቀው ዘይቱ በሚቀዘቅዝበት ጊዜ ጠጣር እና በቤት ሙቀት ውስጥ ቅባትን ወደሚያስችል ወጥነት ይለሰልሳል ፡፡ ዘይቱ ከ 32-35 ዲግሪ በሚገኝ የሙቀት መጠን ወደ ቀጭን ፈሳሽ ይቀልጣል ፡፡ ቀለሙ ብዙውን ጊዜ ፈዛዛ ቢጫ ነው ፣ ግን ደግሞ ደማቅ ቢጫ እና ነጭ ሊሆን ይችላል። እሱ ለማዘጋጀት ጥቅም ላይ በሚውለው ክሬም ወይም ወተት ላይ የተመሠረተ ነው። እንደምናውቀው ወተት እና ክሬም የማይበላሽ ናቸው ፡፡

በአጉሊ መነጽር ጠብታዎች መልክ የወተት ስብን ይይዛሉ ፡፡ እነዚህ ጠብታዎች ፎቶሊፒድስን በያዙ ሽፋኖች የተከበቡ ሲሆን ይህም ስብ ወደ ተመሳሳይነት ያለው ስብስብ እንዳይለወጥ ይከላከላል ፡፡ ቅቤው የሚመረተው ሽፋኖቹን የሚጎዳ እና ከሌሎቹ የክሬም ክፍሎች በመለየት የወተት ስብ እንዲዋሃድ የሚያስችለውን ክሬም በመገረፍ ነው ፡፡

የተለያዩ የቅቤ ምርት ዘዴዎች የተለያዩ ወጥነት ያላቸውን ምርቶች ይሰጣሉ ፣ ይህም በመጨረሻው ምርት ውስጥ ባለው የወተት ስብ ስብጥር ምክንያት ነው ፡፡ ቅቤ በሦስት የተለያዩ ዓይነቶች ውስጥ ቅባቶችን ይ:ል-ነፃ የወተት ስብ ፣ ክሪስታል ውስጥ የወተት ስብ እና ያልተጎዱ የስብ ጠብታዎች ፡፡ በመጨረሻው ምርት ውስጥ የእነዚህ ቅጾች የተለያዩ ምጣኔዎች በዘይቱ ውስጥ ወደ ተለያዩ ወጥነት ይመራሉ ፡፡

ብዙ ክሪስታሎች ያሉት ዘይት ከዋና ነፃ ቅባቶች ጋር ካለው የበለጠ ከባድ ነው ፡፡ ከሞላ ጎደል ሁሉም የቅቤ ማምረቻ ሂደቶች ዛሬ የሚጀምሩት በአንጻራዊ ሁኔታ ከፍተኛ በሆነ የሙቀት መጠን በሚሞቀው በፓስቲራይዝድ ክሬም ነው - ከ 80 ዲግሪ በላይ ፡፡ ከመገረፍዎ በፊት ክሬሙ እስከ 5 ዲግሪ ይቀዘቅዛል እና ቢያንስ ለ 8 ሰዓታት በቤት ሙቀት ውስጥ ይቀመጣል ፡፡ ይህ ግማሹን የወተት ስብን ክሪስታል ለማድረግ ያስችለዋል ፡፡

ሻካራ የስብ ክሪስታሎች በሚሰበሩበት ጊዜ ጠብታ ሽፋኖችን ይጎዳሉ ፣ ይህም የምርት ሂደቱን ያፋጥነዋል። ቅቤ ቅቤን ለማምረት ዘመናዊ ቴክኖሎጂ ከመግባቱ በፊት ክሬሙ ከብዙ የወተት አረም ተሰብስቦ ጥቂት ቀናት የቆየ ሲሆን ይህም ማለት ቅቤ ከሱ በሚሠራበት ወቅት እርሾ ነበር ማለት ነው ፡፡

ከተፈጠረው ክሬም የሚመነጨው እንዲህ ዓይነቱ ቅቤ ባህል ይባላል ፡፡ በአህጉራዊ የአውሮፓ ሀገሮች ውስጥ ባህላዊ ቅቤ ይመረጣል ፣ በአሜሪካ እና በእንግሊዝም ጣፋጭ ክሬም ቅቤ ተመራጭ ነው ፡፡ ምክንያቱም ወተት በአጋጣሚ እንኳን ወደ ቅቤ ሊለወጥ ስለሚችል የቅቤ መፈልሰፉ ገና ከወተት መጀመሪያዎቹ ቀናት ጀምሮ ይሆናል ፡፡ መጀመሪያ በሜሰፖታሚያ ክልል ከ 9000 እስከ 8000 ከክርስቶስ ልደት በፊት የተገለጠ ሊሆን ይችላል ፡፡

ቀደምት ዘይት የበግ ወይም የፍየል መሆን አለበት ፣ ምክንያቱም ከብቶች ከ 1000 ግራም በኋላ እንደተነጠቁ ይታሰባሉ ፡፡ አሁንም ድረስ በአንዳንድ የአፍሪካ እና መካከለኛው ምስራቅ አካባቢዎች ጥቅም ላይ የሚውለው ቅቤን ለማዘጋጀት በጣም ጥንታዊ ከሆኑ መንገዶች አንዱ ይህ ነው-የአንድ ሙሉ ፍየል ቆዳ በግማሽ ወተት ይሞላል ፣ ሙሉ በሙሉ በአየር ይሞላል እና ይታተማል ፡፡ከዛም በሶስት ዱላዎች ላይ በገመድ ተንጠልጥለው ዘይቱን ለመለየት ከኋላ በድንጋይ ይምቱ ፡፡

ቅቤ በእርግጠኝነት በክላሲካል የሜዲትራኒያን ሥልጣኔዎች የታወቀ ነበር ፣ ግን ይልቁን ዋና ምግብ አይደለም ፣ በተለይም በጥንታዊ ግሪክ እና በጥንታዊ ሮም ፡፡ በሞቃታማው የሜዲትራንያን የአየር ንብረት ውስጥ ያልታጠበ ቅቤ ከአይብ በተለየ በቀላሉ ይበላሻል ፡፡ በጥንቷ ግሪክ የነበሩ ሰዎች ቅቤ ለሰሜን አረመኔዎች ይበልጥ ተስማሚ ምግብ ነው ብለው ያምናሉ ፡፡

የሚመከር: